Η παιδική αθωότητα είναι ένας μύθος που έχει καταρριφθεί
προ πολλού. Αντίθετα η παιδική εγκληματικότητα έχει αυξηθεί
σε τόσο μεγάλο βαθμό που προκαλεί απογοήτευση και τρόμο.
Πολλοί είναι οι λόγοι που ωθούν τα παιδιά σε
παραβατικότητα, παρανομία ακόμα και εγκληματικότητα. Οι
αιτίες είναι πολλαπλές, όμως τον κύριο λόγο έχει η οικογένεια
και η κοινωνία. Αν και ο νόμος έχει τις κατάλληλες προβλέψεις
για τις παραβατικές ενέργειες των νέων, ο στόχος δεν είναι η
τιμωρία αλλά μια σωστή και ισορροπημένη κοινωνία,
ξεκινώντας από το κύτταρο της, τους νέους.
Η προσωπικότητα του νέου βρίσκεται σε συνεχή διαμόρφωση,
εξέλιξη και μεταλλαγή, και επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό
από τις επιδράσεις του περιβάλλοντος. Οι σημαντικές και
ψυχικές ιδιότητες και λειτουργίες του ανηλίκου ακολουθούν
ίδιο ρυθμό, ώστε το άτομο όταν ενηλικιωθεί, να αποκτά
προσωπικότητα της οποίας οι ιδιότητες, όχι μόνο ποσοτικώς
αλλά ποιοτικώς διαφέρουν απ΄ αυτήν της παιδικής και
εφηβικής ηλικίας. Ο ανήλικος αποτελεί ιδιόρρυθμο ανθρώπινη
ύπαρξη και το «έγκλημα» που εκδηλώνει οφείλεται ως επί το
πλείστον σε κοινωνικούς συντελεστές. Επιπροσθέτως η
προσωπικότητά του δεν είναι πλήρως ολοκληρωμένη, η δε
κατάλληλη μεταχείριση δύναται να οδηγήσει σε θετικό
αποτέλεσμα. Ο έφηβος ούτε παιδί είναι ούτε ώριμος άνδρας ή
ώριμη γυναίκα, η δε ψυχολογία του διαφέρει εκείνης του
ενηλίκου, όπως προαναφέραμε, από την άλλη το γεγονός ότι
οι έφηβοι συγκρούονται με την έννομη τάξη, υποδηλοί ορμή
για δράση και όρεξη για δύναμη.
ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
Αδιαμφισβήτητα μια βασική αιτία της παιδικής εγκληματικότητας είναι
η οικογένεια. Ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον μεγαλώνοντας ένα
παιδί υπό φυσιολογικές συνθήκες αποκλείει πιθανότητες για τυχόν
παραβατικές ενέργειες από την μεριά των ανηλίκων. Όμως, η
παραβατική συμπεριφορά παρατηρείται κυρίως :
Σε οικογένειες με έναν γονέα. Ειδικά όταν λείπει ο πατέρας από το
σπίτι, τα αγόρια προσπαθούν να επιδείξουν τον ανδρισμό τους
συμμετέχοντας σε συμμορίες.
Εξαιτίας της ανεπαρκής ψυχολογική και συναισθηματική κάλυψη
από την οικογένεια.
Εξαιτίας της απόρριψη από το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, το
οποίο συχνά λειτουργεί, όχι ως μηχανισμός κοινωνικής και
πολιτισμικής ένταξης, αλλά ως μηχανισμός κοινωνικής
περιθωριοποίησης, ιδιαίτερα, για ειδικές ομάδες μαθητικού
πληθυσμού.
Σε κακοποιημένα παιδιά.
Εξαιτίας του ελεύθερου χρόνου ο οποίος δεν αξιοποιείται με
αποτέλεσμα τα παιδιά να βρίσκουν διέξοδο στους δρόμους και σε
συμμορίες.
Η συμπεριφορά, ωστόσο, αυτή της νεολαίας δεν μπορεί να θεωρηθεί
ανεξάρτητη από την υπολειτουργία των παιδαγωγικών παραγόντων, και
κυρίως της οικογένειας και της εκπαίδευσης, που χαρακτηρίζει την
εποχή μας. Στην οικογένεια η προτεραιότητα δίνεται στην κατάληψη
των απλών υλικών αναγκών των νέων μελών. Στην εποχή του
καταναλωτισμού οι γονείς θεωρούν ότι έχουν εκπληρώσει το χρέος
τους απέναντι στους γόνους τους, όταν εργάζονται αδιάκοπα για να
τους προσφέρουν αφειδώς καταναλωτικά αγαθά και άνετη ζωή. Η
απουσία διαλόγου και επικοινωνίας χαρακτηρίζει τη σύγχρονη
οικογένεια και υποβαθμίζει το ρόλο της. Ο νέος που στερείται
ηθικοπνευματικής καθοδήγησης είναι ευάλωτος στη χειραγώγηση αλλά
και στην εκκεντρική και επιθετική συμπεριφορά είτε επειδή δε διαθέτει
τη σύνεση και τις αναστολές που θα του πρόσφερε η διαπαιδαγώγηση
είτε επειδή επιθυμεί να αντιδράσει στην παραμέληση και να
προσελκύσει την προσοχή.
Δεν είναι τυχαίο ότι παιδιά και έφηβοι με αντικοινωνική και
«εγκληματική» συμπεριφορά και, γενικά, νεαρά άτομα που έχουν
διαπράξει ποινικό αδίκημα ή ηθικό παράπτωμα, που έχουν
εγκαταλείψει την οικογενειακή στέγη ή έχουν εμπλακεί σε
κυκλώματα αλητείας, πορνείας ή ναρκωτικών, αποτελούν σύγχρονο
αντικείμενο έρευνας και παιδαγωγικής αντιμετώπισης εκ μέρους της
Ειδικής Αγωγής.
Σίγουρα για να θεωρηθεί η έρευνα μας ολοκληρωμένη πρέπει να
θίξουμε τα βιντεοπαιχνίδια βίας, τα οποία ίσως ευθύνονται για ένα
μεγάλο ποσοστό για την εγκληματικότητα των νέων.
Πλέον η τηλεόραση έχει περάσει στη ζώνη του «ασφαλούς», αφού
για χρόνια τη θεωρούσαν « αίτια όλων των δεινών», και φόβος των
γονιών αλλά και της κοινωνίας είναι τα βιντεοπαιχνίδια με βίαιο
περιεχόμενο. Και ενώ η τηλεόραση έχει περάσει στο απυρόβλητο τα
βιντεοπαιχνίδια ενοχοποιούνται κυρίως για την έξαρση της βίας στη
νεολαία, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτά φταίνε πλήρως.
Σίγουρα επηρεάζουν το «εύπλαστο» μυαλό και τη «ακατέργαστη»
σκέψη των νέων οι οποίοι δεν μπορούν να διαχειριστούν όσα
βλέπουν, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί κύριος παράγοντας
εγκληματικής-παραβατικής ενέργειας και συμπεριφοράς.
Όταν το 2010 ο 23χρονος Cho Seung-Hui μπήκε στο κολέγιο όπου
σπούδαζε, πυροβόλησε και σκότωσε 32 ανθρώπους για να
αυτοκτονήσει τελικά και ο ίδιος, η συντηρητική Αμερική είχε την
απάντηση: ο νεαρός δολοφόνος ανέπτυξε αντικοινωνική
συμπεριφορά γιατί έπαιζε βίαια βιντεοπαιχνίδια (στον υπολογιστή
του βρέθηκε εγκατεστημένο το Counter-Strike). Με μιας είχαν
διαγραφεί όλοι οι κοινωνικές, πολιτικές και ψυχολογικές συνιστώσες
που θα μπορούσαν να θεωρηθούν συναίτιες στην τραγωδία.
Όλα όμως καταρρίπτονται το 2007 όπου οι καθηγήτριες της Ιατρικής
Σχολής του Harvard, Lawrence Kutner και Cheryl K. Olson, σε μεγάλης
κλίμακας έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από το Αμερικανικό
Υπουργείο Δικαιοσύνης με 1, 5 εκ $, ερεύνησαν την επίδραση των
βιντεοπαιχνιδιών σε 1250 εφήβους. Τα αποτελέσματα της έρευνας
που διήρκεσε από το 2004 ως το 2007, ανατρέπουν βεβαιότητες
χρόνων και ανοίγουν το δρόμο για μια πιο ψύχραιμη επανεκτίμηση
του ρόλου των βιντεοπαιχνιδιών και της επίδρασής τους στη
διαμόρφωση της προσωπικότητας παιδιών και εφήβων.
Καταλήγουμε λοιπόν πως για τους περισσότερους νέους η
ενασχόληση με τα βιντεοπαιχνίδια λειτουργεί όχι μόνο αγχολυτικά
αλλά και συμβάλλει στην εκτόνωση της επιθετικότητας, που, κάτω
από άλλες συνθήκες, θα εκτόνωναν στο άμεσο περιβάλλον τους.
Παράλληλα, οι ερευνήτριες τονίζουν με έμφαση τη θετική συμβολή
των βιντεοπαιχνιδιών στη νοητική ανάπτυξη των παιδιών.
Βεβαίως κάποια παιδιά, κυρίως μετά από πολύωρο παιχνίδι
εμφανίζουν κάποια επιθετικότητα, η οποία όμως, σύμφωνα με τις
ερευνήτριες, έλκει την καταγωγή της από άλλους παράγοντες που
έχουν σχέση με το κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον των
παιδιών και πάντως δεν είναι σημαντικά διαφορετική από την
επιθετικότητα που θα ανέπτυσσαν βλέποντας μια ταινία
περιπέτειας.
Επίσης μία βασική αιτία η οποία ωθεί τους νέους σε παραβατικές
ενέργειες είναι η ανεργία και το βιοτικό επίπεδο κάθε οικογένειας
μπορεί να «σπρώξει» τον νέο σε μικροκλοπές κτλ.
Επίσης:
Γεωγραφικός
Κοινωνικές μεταβλητές
Σχολικοί παράγοντες
Ιδεολογικοί.
Σίγουρα οι λόγοι που οι νέοι ωθούνται σε παραβατικές ενέργειες
όμως οι βασικότεροι αναφέρθηκαν παραπάνω. Υπαίτιοι είναι
σίγουρα η οικογένεια και η κοινωνία. Οι νέοι είναι το κύτταρο της
κοινωνίας, αν οι νέοι παρουσιάζουν εγκληματικές τάσεις, η κοινωνία
θα ζημιωθεί φανερά.
ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Σύμφωνα με την Σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού, παιδί
θεωρείται «κάθε ανθρώπινο ον μικρότερο των 18»
Είναι επιβεβλημένο να υπογραμμίσουμε ότι όταν αναφερόμαστε σε
ανηλίκους (8 έως 18 ετών), οι οποίοι διέπραξαν αξιόποινη πράξη,
χρησιμοποιούμε τους όρους «παραβάτης» του νόμου, αντί του όρου
«εγκληματίας» και «παραβατικότητα ανηλίκων», προκειμένου να
αποφευχθεί η χρήση ορολογίας17 η οποία θα ήταν δυνατόν να
προκαλέσει ή να επιφέρει στιγματισμό των ανηλίκων παραβατών όπως
σ Εξάλλου οι όροι «ανήλικος παραβάτης» του Ποινικού Νόμου και
«ανήλικος εγκληματίας» χρησιμοποιούνται ως ισοδύναμες έννοιες.
Σύμφωνα με το άρθρο 14 Ποινικού Κώδικα (Π.Κ.), απαραίτητη
προϋπόθεση για να θεωρηθεί το έγκλημα τετελεσμένο είναι ο
καταλογισμός της πράξης στο δράστη-παραβάτη. Ωστόσο οι
περισσότερες πράξεις 20 των ανηλίκων δεν είναι καταλογιστέες,
εφόσον απουσιάζει σε αυτούς το στοιχείο της πλήρους ικανότητας προς
καταλογισμό (άρθρο 126 Π.Κ. όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 § 7
του Ν. 3189/200321. συμβαίνει με τον όρο «εγκληματίας».
Από την άλλη πλευρά στη χώρα μας προς το παρόν οι μορφές νεανικής
παραβατικότητας χαρακτηρίζονται ως ήπιες και τα «εγκλήματα » των
ανηλίκων σημειώνονται στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ),στις
κλοπές, στις αρπαγές τσαντών, στις ληστείες και στη χρήση και
διακίνηση τοξικοεξαρτησιογόνων ουσιών. Ωστόσο στα μεγάλα αστικά
κέντρα και κυρίως σε συνοικίες της Αθήνας, έκαναν την εμφάνισή τους
ομάδες «ανηλίκων του δρόμου», που εκδηλώνουν βίαιη επιθετική
συμπεριφορά. Αντίθετα στην Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και κυρίως στις
Η.Π.Α., αποτελεί σύνηθες φαινόμενο, να διαπράττουν όχι μόνον οι
έφηβοι αλλά και τα παιδιά σοβαρά εγκλήματα μεταξύ αυτών
ανθρωποκτονίες και ομαδικές δολοφονίες σε βάρος συμμαθητών τους.
Από πρόσφατες έρευνες στις ΗΠΑ23, προκύπτει ότι οι ανήλικοι
αποτελούν σχεδόν το 1/3 των δραστών εγκλημάτων κατά της
ιδιοκτησίας, ενώ το 1/6 των δραστών αδικημάτων σε βάρος προσώπων.
Υπάρχουν ιδρύματα αναμορφωτικά ,σωφρονιστικό κατάστημα
(ανάλογα με την παράβαση). Ο εγκλεισμός σε ίδρυμα αγωγής
ανηλίκων μπορεί να προέρχεται είτε από απόφαση του δικαστηρίου
ανηλίκων είτε από απόφαση του δικαστή ανηλίκων στην περίπτωση
που έχει υποβληθεί αίτηση από πρόσωπο που ασκεί την γονική
μέριμνα ή από οποιονδήποτε τρίτο στην περίπτωση που ο ανήλικος
διαβιώνει με άτομα που τελούν «καθ’ εξής και κατ’ επάγγελμα»
αξιόποινες πράξεις ( Ν.2298/1995 ).
Παρακολούθηση ανηλίκων είτε από ειδικούς επιμελητές (ειδικές
υπηρεσίες είτε από την οικογένεια έχοντας επιτηρούμενη
ελευθερία).
Ενδεικτικές νομοθετικές ρυθμίσεις στην Ελλάδα:
Ο σύγχρονος Σωφρονιστικός Κώδικας Ν.2776/24.12.1999 (ΦΕΚ Α
291) Ο Ποινικός Κώδικας άρθρα 51,54,121-123 και 360.
Τα άρθρα 1, 4, 7, 27παρ 1, 45 Α, 112 , 113 , 130 , 489 , 549 , παρ.5 και
565 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Το ΠΔ 6/1999 σχετικά με τα
«Ειδικά καταστήματα Κράτησης Νέων». Το ΠΔ 342/2000 και ΠΔ
378/2001 (ΦΕΚ Α 252) σχετικά με την «αύξηση του ευεργετικού
υπολογισμού των ημερών ποινής». Το ΠΔ 240 ( ΦΕΚ Α
283/20.12.2007 ) σχετικά με τον «ευεργετικό υπολογισμό των
ημερών ποινής των καταδίκων και υποδίκων για εργασία ή
απασχόληση σε προγράμματα ή σπουδές».
Ενδεικτικές διεθνείς νομοθετικές ρυθμίσεις:
Η Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού (Ν.2101/1992 ), η
Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την άσκηση των δικαιωμάτων του
παιδιού ( Ν. 2502/1997 ) όπως και το «Πρότυπο Νόμου του
Ο.Η.Ε για το Σύστημα της Δικαιοσύνης Νεαρών Ατόμων» του
1997 (κείμενο μη συμβατικού χαρακτήρα )
Αποφάσεις και συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης με
κύριο στόχο την προώθηση της αντεγκληματικής πολιτικής
από το 1966 μέχρι και σήμερα έχουν σαν στόχο να ρυθμίσουν
κοινωνικά και νομοθετικά ζητήματα σχετικά με την νεανική
παραβατικότητα.
Ενδεικτικά αναφέρονται: Η Απόφαση (66) 25/1966 «για την
βραχύχρονη μεταχείριση νεαρών εγκληματιών», η Απόφαση
(78) 62/1978 «η εγκληματικότητα των νέων και οι κοινωνικές
αλλαγές», η Σύσταση No R (87) 29/1987 «Οι κοινωνικές
αντιδράσεις στην εγκληματικότητα ανηλίκων»
ΠΡΟΛΗΨΗ
Εξασφάλιση απασχόλησης των νέων και η ασφαλής διαβίωσή
τους.
Η εκπαίδευση θα μπορούσε να αποτελέσει φορέα πρόληψης
για την παραβατικότητα με την πρόβλεψη ειδικής βοήθειας
και την εισαγωγή ειδικών προγραμμάτων στα σχολεία για την
καλύτερη ένταξη νεαρών ατόμων, που αντιμετωπίζουν
σοβαρές δυσκολίες κοινωνικής προσαρμογής σε οποιοδήποτε
επίπεδο.
Πρέπει να παρθούν ειδικές ρυθμίσεις σχετικά με την ένταξη
των μεταναστών στην κοινωνία, ώστε να μην υπάρχουν
κοινωνικές ανισότητες και ρατσισμός.
Τα τοπικά συμβούλια πρόληψης αναλαμβάνουν
συγκεκριμένες δράσεις ώστε να αντιμετωπιστεί η
παραβατικότητα .
Ενημέρωση γονέων και εκπαιδευτικών για τα προβλήματα της
νεανικής ηλικίας και τη νεανική παραβατικότητα μέσω
διαρκών σωματείων, τμημάτων επιμόρφωσης και
συμβουλευτικών υπηρεσιών, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.
Λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων .
Αναθεώρηση της νομοθεσίας για εγκλεισμό και
περιθωριοποίηση των νέων.
Αύξηση μέτρων κοινωνικής και οικονομικής στήριξης των
οικογενειών με παιδιά σε δύσκολη οικονομική θέση, με
παράλληλη μέριμνα και ασφάλεια των παιδιών.
Εξασφάλιση ευκαιριών για κάθε νέο άνθρωπο να αποκτά
επαγγελματική εκπαίδευση που θα έχει ανταπόκριση στην
αγορά εργασίας, στα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες.
Θεραπευτικά μέτρα: ειδική μεταχείριση από θεραπευτικό
κατάστημα, όταν ο ανήλικος είναι ψυχικά διαταραγμένος κλπ.
Κοινωνική επανένταξη των ανηλίκων.
Ψυχολογική ή ψυχιατρική υποστήριξη: ανάπτυξη
συμβουλευτικών προγραμμάτων που βοηθούν τα άτομα, αλλά
και τα μέλη της οικογένειας να καταλάβουν την παραβατική
συμπεριφορά των ανηλίκων και τα αίτια της.
Ανάπτυξη δεσμών μεταξύ παραβατών με άτομα μη
παραβατικά (γονείς, φίλοι) : επίδραση άτυπων κανόνων,
κυρώσεων ή ελέγχων, ώστε να ενθαρρυνθούν και να
αποτρέψουν τις παραβατικές συμπεριφορές είτε πριν είτε
αφού εκδηλωθούν.
Άτυπη ενίσχυση : ενίσχυση των δυνατοτήτων των νέων, ώστε
να αποκτήσουν δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Παροχή υπηρεσιών που συμπαραστέκονται στην οικογένεια
και παρακολουθούν την ανάπτυξη του παιδιού. «Αν η υγεία, η
ασφάλεια ή η ηθική ενός ανηλίκου βρίσκονται σε κίνδυνο ή αν
οι συνθήκες της εκπαίδευσης του διακυβεύονται σοβαρά»
μπορούν να διαταχθούν μέτρα δικαστικής προστασίας από τη
δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου